1- بُنّه (بضم با و تشدید نون): بعضیها معتقدند همان کپر یا بنّه به مرور ایام تبدیل به بنک شده باشد . ضمنا کشاورزان هنگام جمع آوری محصول خود کپر بزرگ و هلالی شکل درست میکردند که به آن بنّه میگویند.
2- بُنه (با ضم با و کسر یا فتح نون): تور و وسیله ای است که از بند میبافند و دو طرف آن چوب نسبتا بلند و محکمی که کار حمل و نقل را آسان کند میگذارند و کشاورزان برای جمع آوری ساقه ها و خوشه های جو و گندم و کاه از آن استفاده میکنند، به این ابزار بُنه گفته میشود.
3- بَنَه (بفتح با و نون): در کوه های مجاور و شرق بنک درختان بنه، شبیه درخت پسته وجود دارد که از تنه آن سقز و از برگهای آن رنگ سرخی بدست می آید که در رنگرزی به کار میرود به عربی حبة الخضراء و در فارسی کلهمو، کلخنگ و بنک نیز گفته شده، شاید نام بنک از این گرفته شده باشد.
4- بنک (بفتح با و نون): در تقسیم کارهای کشاورزی و زراعی قطعه زمینی صاف و هموار نموده جدول بندی میکنند دو طرف جدول کرت هایی مربع یا مربع مستطیل برای کشت و زرع پیاز وغیره آماده میکنند به کرت های یک طرف از جدول سابه و هر دو طرف را جدول میگویند، به مجموع شش الی هشت جدول که تقریبا هشتاد الی صد کرت میرسد بنک میگویند. به احتمال قوی نام بنک از این مشتق گشته و گرفته شده باشد.
بنک این روستای سابق و شهر فعلی بنه یعنی کپر بوده یا درخت بنه یا ثمر آن که به آن بنک میگویند و یا قطعه زمین کشاورزی آماده کشت، هر چه باشد " بنک " به هر تقدیر آنچه مسلم است و هیچ تردید و تاویل و تفسیر بردار نیست از قدیم الایام نام این شهربنک بوده است ،و با توجه به شرح فوق بنک کلمه ای صد در صد فارسی میباشد.