طاهري شهري است در استان بوشهر در جنوب ايران. اين شهر در بخش مرکزي از توابع شهرستان کنگان قرار دارد.
جمعيت اين شهردر سال 1385، برابر با 8781 نفر بوده است.
هويت شهري بندر باستاني سيراف
امواج زيبا ، همراه با نسيم ملايم وزش باد كه قطرات ريز آب دريا را به صورت ساحل نشينان و مرزداران رشيد خطه خليج هميشه فارس مي تراود ، طراوت وشادابي خاصي به اين چهره هاي زيبا و نيم سوخته داده است .اينجا سيراف است، سيرافي كه روزگاري ابهت وهيمنه اش تاريخ را درنورديده بود ، بندري كه نقش مهمي در تجارت ، دريانوردي ، صدور فرهنگ و هنر ايراني و اسلام به جنوب شرق آسيا ، شرق آفريقا و كشورهاي خاور دور داشته و مانند نگيني درخشان در ساحل سينوس پرسيكوس (خليج فارس) متلألو بوده است .
اين بندر كهن كه در بين چهار مركز صنعتي و گازي عسلويه،پارسيان،جم و كنگان قرار گرفته مي رود تا با احيا مجدد خود همچون سرزميني افسانه اي و اسطوره اي در ايران زمين فرياد بزند كه پس از يك هزاره باز هم سيراف و هم اكنون چهار اثر تاريخي آن شامل قبور سنگي و چاهها ، گور سيبويه ، مسجد جامع و قلعه نصوري به ثبت ملي رسيده و با توجه تصويب هيأت دولت ، نام بندر طاهري به بندر سيراف تبديل گرديده و اين بندر واجد شرائط ثبت در فهرست آثار جهاني و يونسكو مي باشد.اين بندر در فاصله ٢٤٥كيلومتري جنوب شرقي بوشهر،در ٤٠ كيلومتري كنگان،در ٣٤كيلو متري پارس جنوبي (غرب عسلويه) و ٣١٠ كيلومتري فيروزآباد ودر كنار ساحل نيلگون خليج فارس قرار گرفته است .خليج فارس از روزگاران كهن تاريخ،به دليل قرار گرفتن در مسير تجارت غرب و شرق و امكان رسيدن به مهد فرهنگ هاي بزرگ تاريخ نخستين ،يكي از حساس ترين مناطق و هميشه مطمع نظر فاتحان بزرگ تاريخ ، تجار و بازرگانان و حتي راهزنان بوده است تاريخ سيراف با اساطير و باورهاي ايراني پيوند يافته و سيراف بر يك بنيان بازرگاني بنياد گرفت ، هر چند گسترش تجارت و اقتصاد مستلزم امنيت است و سنگ بناي توسعه اين بندر براي بسط و گسترش بازرگاني و دريانوردي توسط اردشير بابكان نهاده شد.و به سبب ايجاد امنيت،تجارت و كشتيراني آزاد،مورد توجه همه كشورها قرار گرفت ، كشورهايي مانند هند،چين،جنوب شرقي آفريقا و كشورهاي حاشيه مديترانه كه سيرافي ها با آنها مبادلات تجاري در سطح وسيعي داشتند و آزادي تجارت بر قراري روابط آزادانه انسانها را فراهم ساخت و از اين رو زرتشتيان،مسيحيان،يهوديان،چيني ها،رومي ها و سپس مسلمانان در كمال آزادي و انصاف به كار تجارت مشغول مي شدند و با توجه به حضور تمدن ها ، اديان و مذاهب مختلف و زندگي مسالمت آميز در كنار يكديگر،سيراف را شهر گفتگوي تمدن ها نيز مي نامند . اين بندر تاريخي كه پس از ورود اسلام در سال ٢٩ ﻫ .ق مسير تجارت و پيشرفت خود را با مديريت فرمانداري ايراني و به عنوان مبدأ راه آبي ابريشم استمرار بخشيد. و اوج شكوفايي و عظمت سيراف به قرون سوم و چهارم هجري مربوط و اين بندر را با دريانوردان افسانه اي و ثروتمند به يكي از بزرگترين بنادر تجاري و بازرگاني جهان مبدل نمود. و اغلب مورخين مانند استخري،ابن خلدون،ابن حوقل،مقدسي و... از زيبايي شهر،ثروت فراوان،دريانوردان شهير و توجه به ساختمان سازي سيرافيان ياد مي كنند. مشاهير و مفاخر سيراف : ١- ابو سعيد سيرافي از عالمان علم نحو و نخستين واسط گفتگو ميان دستور زبان فارسي و عربي در قرون سوم و چهارم هجري.٢- ابو محمد يوسف سيرافي از عالمان علم نحو و استاد سيد رضي گرد آورنده نهج البلاغه. ٣- قطب الدين محمد سيرافي از عرفا و علماي بزرگ سده هفتم هجري.٤-سيبويه عالم بزرگ علم نحو جهان اسلام كه كتاب الكتاب وي معروف مي باشد. ٥- سليمان سيرافي اولين جهانگرد كه چهارصد سال قبل از ماركوپولو مبادرت به سفر به چين كرد. ٦- محمد ابن بابشاد سيرافي از دريانوردان بزرگ و شجاع سيرافي.٧- ابو زيد حسن سيرافي،نگارنده خاطرات سليمان سيرافي. ضمناً طبق روايات و احاديث در بحارالانوار علامه مجلسي چهار تن از اصحاب امام زمان (ع) سيرافي مي باشند. علل افول سيراف :
١- زلزله شديد سالهاي ٣٦٧ و ٣٩٨ﻫ .ق
٢- زوال حكومت آل بويه
٣- ظهور كيش و مهاجرت سيرافيان
٤- جنگ هاي ملوك الطوايفي و قبيله اي در مسير منتهي به سيراف
٥- وارد شدن ضربه به روابط چين و سيراف به دليل جنگ هاي داخلي چين مهمترين آثار ديدني بندر سيراف :
1- قبور سنگي سيراف : جالبترين آثار تاريخي سيرا ف قبور سنگي قديمي است كه در دره ي ليرودي شيلو در صخره هاي كوه كنده شده و در دنيا بي نظير مي باشد و عده اي آنرا به مسلمانان و عده اي آنرا به زرتشت و يهوديان نسبت ميدهند و در واقع مي توان گفت كه با توجه به وجود اديان مختلف در سيراف،آن قبرستان را گور تمدنها ناميد.
2- چاههاي آب (استودانها) : يكي از شگفتيهاي بندرسيراف چاهاي آب سنگي است كه در صخرهاي كوه به تعداد بيش از صد حلقه و به ارتفاع2٥ تا ١٣5 متر ساخته شده اند و در دره لير واقع ميباشد.
3-گور دخمه ها: دخمه ها واقع در دره ي لير كه در زبان محلي به آنها خانه گوري «گبري» مي گويند كه پيران فاقد قدرت و يا بيمار درون اين دخمه ها مي گذاشته اند و هنوز استخوان هاي آنها در آن دخمه ها وجود دارد .
4- مسجد امام حسن بصري : واقع بر تپه اي كوچك مشرف به گلزار شهداي شهرو داراي چشم انداز زيبايي است و از بناهاي عهد ايلخانان است و داراي زيرزمين ، آب انبار،اصطبل و احتمالاً مدرسه علوم ديني بوده است. « به سال دوم ﻫ .ق»
5- گورسيبويه:آرامگاه فاضل و عالم علم نحو، سيبويه و برادرش نور اوين از علماي اهل تسنن «وفات سال ٣٦٨ ﻫ .ق» واقع در دره لير.
6- آرامگاه قطب الدين سيرافي: و پسرش از علماي اهل تشيع كه واقع در گلزار شهدا ي شهر مي باشد.
7-سنـگ قبر هاي دوره اسلامي : كه با خط كوفي نوشته شده اند و قديمي ترين سنگ قبر به تاريخ ٣٦٤ ﻫ .ق مي باشد.
8- آتشكده : كه اتاقي تقريباً مربعي شكل و داراي گچبري هايي است كه بر روي تپه اي مشرف به دري لير واقع است .
9- امامزاده سيد ابراهيم : از نوادگان امام هفتم حضرت موسي كاظم(ع) واقع در آبادي چاه مجنون مي باشد.
10- بنو : منطقه اي زيبا با درختان بسيار،چشمه آب و رودخانه اي با آب جاري واقع در پشت پمپ بنزين بندر سيراف .
11- ساحل : با توجه به بيش از چهار كيلومتر ساحل ماسه اي ،سنگي و صخره اي،نقاط چهمين،باغ شيخ،بنگسار و چاه مجنون از زيبايي خاصي بر خوردار مي باشد.
12-قلعه شيخ : اين قلعه متعلق به خاندان نصوري و بر روي تپه اي مشرف به دريا بنا شده است و داراي دو حياط اندروني و بيروني و يك شاه نشين و بادگير مي باشد كه توسط شيخ جبار دوم پدر بزرگ شيخ ناصر نصوري در سال 1224 ﻫ .ق ساخته شده است گچبريهاي زيبا با قدمت حدود ٢٠٠ سال غالباً نقش درختان، شاخ وبرگ و گلدانهاي زيبا و فرشتگان را نشان مي دهد. همچنين هيجده تابلو بسيار زيبا از مجالس شاهنامه فردوسي در ايوان غربي قلعه نقش بسته است.و اين قلعه را مي توان سلطان قلعه هاي ساحلي ايران ناميد كه پس فوت شيخ ناصر نصوري در سال 1356 شمسي خالي از سكنه گرديد و در سال 1378 توسط سازمان ميراث فرهنگي خريداري و سپس به ثبت ملي رسيد .
13- موزه مردم شناسي : واقع در خانه دكتر وايت هوس كه با همكاري موسسه غير دولتي سيراف پارس و سازمان ميراث فرهنگي ،صنايع دستي و گردشگري استان بوشهر تشكيل گرديده است.
14- پارك هاي ساحلي بنگسار ، غدير و نگارستان و ديگر آثار حفاري شده توسط هيأت مشترك ايران و انگليس به سرپرستي دكتر وايت هوس بين سالهاي ١٩٦٦ تا ١٩٧٣ ميلادي شامل:
1- مسجد جامع سيراف: مهمترين بناي عمومي سيراف مسجد جامع شهر مي باشد كه بر روي ويرانه هاي يك دژ ساساني بنا شده است و از اولين مساجد ساخته شده دوره اسلامي مي باشد و اغلب مورخين از زيبايي آن به نيكي ياد نموده اند.
2- حمام:قديمي ترين حمام هاي دوره ي اسلامي را مي توان در سيراف مشاهده كرد .
3-بازار و نمونه شهر:بازار سيراف كه شامل مغازه هايي كوچك و بزرگ مي باشد كه رديفي و دنبال هم و در كنار يكديگر ساخته شده اند كه اندازه بزرگترين آنها به ٢×٣ متر مي رسيد.كه اين نشان دهنده تجمع جمعيت،شكوفايي و رونق اقتصادي اين بندر مي باشد و ساختمان هاي زيبا ، كوچه هاي باريك و خيابان هاي سنگفرش از ويژگيهاي اماكن مسكوني سيراف بوده است.
4- گمرك(بنگسار) شهرداري شهر سيراف در سال 1384 هجري شمسي تاسيس گرديد .