اِسلام‌شَهر مرکز شهرستان اسلامشهر واقع در استان تهران است که در 12 کيلومتري جنوب شهر تهران واقع شده‌است. نام کهن آن قاسم‌آباد شاهي و قاسم‌آباد خالصه و مدتي شادشهر (يا بقولي شادمهر) بود. بر پايه آمارگيري سال 1385، تعداد 91,293 خانوار در آن ساکن بوده‌اند که جمعيتي بالغ بر 357,171 نفر را در خود جاي داده‌اند. از اين تعداد نفرات جمعيتي، 184,151 نفر از آنها مرد و تعداد 173,020 نفر از آنان زن بوده‌است.
پيشينه
اسلام شهر در ابتدا روستايي به نام قاسم آباد شاهى بوده است.يکي از روستاهاي اسلامشهر فيروز بهرام است. فيروز بهرام از آبادي‌هاي کهن است که بناي آن را به فيروز ساساني نسبت داده، آن را به نامهاي فيروز رام و فيروزبران ناميده‌اند.
تاريخچه اسلامشهر
منطقه اسلامشهر را بايد از كهنترين سكونت كاههاي ايران زمين دانست . در فاصله 5/1 كيلومتري باختري جاده آسفالته تهران - قم و شمال جاده خاوري - باختران ، پادكان كهريزك ( باخترقنات كهريزك ) باقيمانده تمدن كهن و ناشناخته با لايه هاي فراواني از سفالهاي سياه و قرمز شكسته هزاراه دوم پيش از ميلاد همراه با ذغال و تيغه سنگي كو نه وسنگي ديده مي شود كه از بخت بد به سبب بررسي نشدن آن بوسيله باستان شناسان سن لايه هاي اين تمدن و سبب از ميان رفتن آن براي ما روشن نيست . از سوي ديگر اشياي كشف شده توسط باستان شناسان در تپه تاريخي واوان ، حكايت از آن دارد كه اين منطقه در دوران ساسانيان مورد توجه بوده و در عصر حكمروايي آل بويه و سلجوقيان به عنوان قلعه نظامي مورد استفاده قرار مي گرفته است . بي ترديد عبور شاهراه معروف تجاري و سياحتي و كاروانرو خراسان در مجاروت و يا از ميان آن ، كه از بغداد شروع شده و با عبور از حلوان وارد ايالت جبال ميگرديد و از قرميسين (كرمانشاه ) گذشته به همدان مي رسيد و از آنجا به ساوه مي رفت . و سپس آن سمت كه به شمال معطوف گرديده به ري مي رسيد ، اهميت فراواني به آن داده و همين امر سبب گرديد تا در اين نقاط جهت حفظ حراست از كاروانها دژ نظامي ايجاد نمايند . وجود پلهاي متعدد مرمت شده بر روي رودخانه ها كرج از سويي نشان از پر آب بودن اين رودخانه دارد و از طرف ديگر نشانگر اهميت آن به عنوان يك معبر ارتباطي است به نحوي كه به محض خراب شدن آن ، پلي ديگر ساخته و يا آن را مرمت مينمودند تا عبور و مرور كاروانها مختل نگردد . در چندين منطقه تا قبل از سال 1340 به عنوان يك منطقه شهري محسوب نشده ولي در اين شكي نمي توان داشت كه اين خط همواره جزيي از مراكز قدرت سياسي همجوار چون ري و تهران بوده و به علت حاصلخيزي زمين مورد توجه بوده و تحولات آن خواه ناخواه اين منطقه را نيز تحت تاثير قرار مي داد در دوران حكومت خلفاي عباسي ايالت ري يك ياز شهرهاي آباد و با شكوه ايران بوده و هارون در آنجا اقامت گزيده و عنايت خاصي به آنجا داشته است و به اين دلايل فوق منطقه مدّ نظر بوده است . چنانكه احداث روستاي موسي آباد كه هم اكنون به عنوان يكي از محلات شهري مي باشد را به موسي الهادي برادر هارون الرشيد در سال 146 ه . ق نسبت مي دهند وجود امامزاده هاي متعدد كه قدمت برخي از آنها به عهد صفويه و قاجاريه ميرسد دليل ديگر براي اثبات منظور ما مي باشد . صاحبان قدرت در دورانهاي مختلف به ويژه عصر صفويه و قاجاريه به علل سياسي تعدادي از ايالت قبايل طاغي را كه از اطلاعات آنها سر بر مي تافتند به اين منطقه كوچانده يا رانده اند . پيدايش اسلامشهر در واقع حول و محور قلعه اي به نام قاسم آباد شاهي شروع شده و سابقه سكونت در آن به قرن دهم ه.ق مي رسد ساكنان قلعه در اطراف آن به زراعت و كشاورزي مي پرداختند و در مواقعي كه تمركز سياسي در كشور از بين مي رفت در برابر ياغيان و چپاولگران از خود دفاع مينمودند در سال 1300 ه.ق تعداد 100 خانوار روستايي در داخل قلعه زندگي مي كردند كه به مرور زمان بر اثر ازدياد جمعيت در اطراف قلعه شروع به ساختن اماكن مسكوني نمودند . در سال 1340 با به اجرا گذاشتن ري اصلاحات ارشي سيل مهاجرت بي رويه روستائيان به نقاط شهري بويژه تهران آغاز گرديد و در پي آن اسلامشهر به واسطه مجاورت با تهران و ارزان بودن زمينهاي آن و ... مورد توجه مهاجرين قرار گرفت و به تدريج به جمعيت آن افزوده شد . مقدمات تشكيل شهر به عنوان يك نقطه ي جغرافيايي معين ، از همين زمان شكل ميگيرد و شهرك سازي ها و ساختمان سازيها در حد فاصل خط آهن تهران - قم واطراف جاده تهران- ساوه بويژه روستاي قاسم آباد شاهي شروع و جمعيت آن رشد چشمگيري پيدا نمود در سال 1354 به علت افزايش و توسعه نقاط مسكوني با موافقت مقامات مسئول در آن شهرداري داير گرديد و از سال 1355 اماكن مسكوني و تجاري فراواني در نقاط مختلف فعلي آن ساخته شد . در سال 1365 توسعه ي شهري با ادغام روستاهاي اطراف مانند صالح آباد و واوان و غيره گسترش يافته و فضاي شهري فعلي را به خود مي گيرد. منطقه اسلامشهر تا سال 1362 يكي ازنقاط پرجمعيت استان تهران بوده ، اما در سال 1367 بر اساس مصوبات تقسيمات كشوري به بخشداري مبدل و تحت پوشش شهرستان ري در آمد و نهايتاً بنا به تصويب هيئت محترم وزيران از بخش به شهرستان اسلامشهر ارتقاء يافت . پس از پيروزي انقلاب شكوهمند اسلامي در سال 1358 ، اسامي معابر و خيابانها و شهرك هاي تازه تاسيس به نام ائمه اطهار (ع) و شخصيت هاي مذهبي ، سياسي كشور نام گذاري شده و شاد شهر به اسلامشهر تغيير نام يافت. شهرستان اسلامشهر در نواحي مياني شمال غرب فلات مركزي و در موقعيت جغرافيايي °30 ، °22 ، °51 و °0 ، °10، °51 ، طول شرقي و در °30 ، °42 ، °34 ، °30 ، °27 ، °35 ، عرض شمالي و روبروي آبرفتهاي سيلابي و مخروط افكنه سيلابهاي جاري شده از دامنه هاي جنوبي البرز مركزي واقع شده است . اين شهرستان از شمال به قسمتهايي از شهرستان ري و تهران بزرگ از ناحيه شرق به شهرستان ري و از ناحيه جنوب به قسمتهاي از اراضي شهرستان ري و رباط كريم و از طرف غرب به شهرستان شهريار محدود مي گردد . ارتفاع آن از سطح دريا 1165 متر مي باشد و مقدار بارندگي ساليانه آن حدود 231 و متوسط درجه حرارت ساليانه آن به 1/17 درجه سانتيگراد مي رسد . اسلامشهر از لحاظ اقليمي داراي آب و هواي بياباني با دوران بارندگي نامشخص مي باشد . در فصول سرد سال متاثر از سيستمهاي سرد شمالي و شمال غربي و جنوب غربي است كه طي نفوذ به فلات ايران و تهران و بعداً شهرستان اسلامشهر را نيز تحت تاثير خود قرار مي دهد . اصولاً در زمستان در سطح شهرستان سرد و خشك است ، همچنين همجوار بودن با كوير نيز موجب مي شود تا در تابستان با دماي گرم و خشك شرقي و جنوب شرقي بر آن تاثير بگذارد . با اين حال قسمتهاي شمال و شمال غربي آن داراي بهار و تابستاني دل انگيز و سرسبز مي باشد بر اساس آخرين بررسيهاي به عمل آمده مساحت شهرستان درحدود 245 كيلومتر مربع است و جمعيتي قريب به 500 هزار نفر در خود جاي داده است . اين شهرستان داراي دو بخش و چهار دهستان و 54 آبادي و روستا و يك نقطه شهري ميباشد . بخش مركزي آن مشتمل بر دهستانهاي ده عباس با 18 روستا و مركزيت روستاي ده عباس ، صالح آباد با سه روستا و مركزيت روستاي صالح آباد بخش چهاردانگه با نوزده روستا و مركزيت روستاي چهاردانگه ، فيروز بهرام با 11 روستا و مركزيت روستا فيروزبهرام است . اسلامشهر و بر روي يكي ازمهمترين محورهاي ارتباطي استان تهران با جنوب كشور يعني محور ارتباطي تهران - ساوه و خط راه آهن تهران - قم واقع شده و به طور كلي وجود مسيرهاي رودخانه حسين آباد سياب و كن در شمال و جنوب و شرق و كرج و شادچاي در غرب و در جنوب و قسمتي از جنوب شرقي تنها عوارض شهرستان محسوب مي شوند .