سُجاس شهري است در استان زنجان ايران. شهر سجاس در بخش سجاس‌رود شهرستان خدابنده واقع شده و 5682 نفر جمعيت دارد.
از ديدني‌هاي اين شهر مسجد سجاس است که متعلق به دوره سلجوقيان و اواخر قرن پنجم هجري است. اين مسجد کتيبه‌هايي به خط کوفي، نسخ و ثلث و آياتي از سوره ملک و گچبري‌هاي و طرح‌هاي اسليمي دوره‌هاي سلجوقي و ايلخاني دارد.
گورستان تاريخي سجاس که به قبرستان شهدا معروف گرديده در منتهي‌اليه شهرک سجاس قرار گرفته‌است.
تاريخچه:
حمدالله مستوفي در نزهت القلوب مي‌نويسد: سجاس‌رود و سهرورد در اول دو شهر بوده‌است و در فترت مغول خراب شد و اکنون (تاريخ تاليف کتاب) از هر يک به قدر دهي باقي مانده و چند دهي ديگر نواحي آن دارد.
در مُعجَم‌البُلدان سجاس بکسر اولش و فتح آخرش آمده‌است: ابوجعفر محمدبن علي پسر عبدالله بن سعيد سجاسي اديب منسوب به آن‌جاست و سروده‌ها و تک بيتي‌هاي ادبي از او بجا مانده‌است. سجاس شهري است بزرگ با دشتهاي خوشبو داراي غلات فراوان و درختان زياد و همچنين آبي گوارا در جنوب شرقي زنجان و بين اين شهر و زنجان فرسنگ‌ها فاصله‌است و معروف است بر سر زبان‌ها و سال‌هاست که باقيست.
فرهنگ جغرافيايي ايران ج 2 در مورد سجاس نوشته‌است: قصبه‌اي است جزء دهستان سجاس‌رود بخش قيدار شهرستان زنجان واقع در 12 هزارگزي شمال باختري قيدار و 6 هزارگزي راه مال رو عمومي. هواي آنجا سرد و داراي 1867 تن سکنه‌است. آب آنجا از رودخانه سجاس رود تامين مي‌شود. محصولات آن غلات، ميوه، سيب زميني و شغل اهالي زراعت و مکاري، قاليچه، گليم و جاجيم‌بافي