سيلوانه (سيلوانا هم مي‌نويسند) شهري است در بخش سيلوانه شهرستان اروميه استان آذربايجان غربي
چنين آمده است كه سيلوانه (سيلوانا) كلمه اي با ريشه اي ايتاليايي و به معني جنگل و بيشه سبز و نيز به معني مكاني از بهشت است . آري بي گمان اين تعبير چندان به دور از واقعيت نبوده است. از هر زاويه اي كه نگاه كنيم سيلوانه شهر شهيد پرور، شهر مومنان با مردمي غيور و مهمان نواز و جاذبه هاي گيرا و چشم انداز هاي چشم نواز است كه ديدگان را به خود خيره و خرد را از اين همه زيبايي و قدرت لايزال حضرت دوست به ستايش وا مي دارد .آري سيلوانه همان سرزمين چشمه هاي جوشان رودها و جويباران روان و سرزمين آبهاي زلال و گواراي معدني است كه كوههاي سر به فلك كشيده و بلند و دره هاي سرسبز و عميقش نه تنها محل گردش و تفريح بلكه تامين كننده روزي ساكنان كوهپايه نيزاست . چهار فصل سال با زيبايي ها طبيعتش كاملا محسوس است . آبشار هاي خروشان و چشمه هاي آبگرم و دره هاي عميق و باغات ميوه و... با اين همه زيبايها كه از خالق يكتاست ساخته بشر نيز مزيدي بر ساير زيباييهايش گشته كه مي توان به سد شهر چاي اشاره نمود كه جايگاه سيلوانه را از بسياري از جهات دگرگون و در تمامي روزهاي هفته گردشگران بسياري را به خود جذب مي نمايد. مشخصات شهر: سيلوانه يكي از شهر هاي زيباي استان آذربايجان غربي است.در جنوب غربي استان و در فاصله 30 كيلومتري غرب شهرستان اروميه و در دامنه ارتفاعات بلند مشرف بر خط مرزي ايران و تركيه و در قسمت مياني ان واقع شده است. در سال 1327 به عنوان مركز بخش رسميت پيدا كرد و در سال 1367 توسط رژيم بعث عراق مورد بمباران قرار گرفت و شهداي و مجروحان زيادي تقديم انقلاب نمود . در سال 1379 طي مصوبه هيات محترم وزيران به عنوان شهر شناخته شد و در ارديبهشت 1380 شهرداري آن به طور رسمي شروع به فعاليت نمود شهرها و كشورهاي همسايه: از شرق به شهر اروميه و با دهستان باراندوز از توابع بخش مركزي اروميه و از غرب با شهر شمزينان تركيه و از شمال با شهر سرو و دهستان برادوست از بخش صوماي برادوست از سمت جنوب در داخل كشور با منطقه ي دشتبيل شهرستان اشنويه نيز با منطقه خاكورك كردستان عراق