مينودشت يکي از شهر‌هاي استان گلستان در شمال ايران است. اين شهر مرکز شهرستان مينودشت است.
نام قديم مينودشت حاجيلر بوده است. گفته مي‌شود در گذشته گروهي از ايلات آذربايجان در زمان صفويان، هم زمان با مهاجرت گروهي از مردم استان فارس به اين سامان کوچ داده شده اند.
بخشي از پارک ملي گلستان در محدوده اين شهرستان قرار دارد و داراي جنگلهاي انبوه و متراکمي است.
جغرافيا
مينودشت از جنوب به استان سمنان و خراسان، از شرق به استان خراسان، از غرب به گنبد کاووس و از شمال به شهرستان کلاله محدود مي‌شود. اين شهرستان در سال 1369 از گنبد کاووس جدا شد و به صورت شهرستان مستقل درآمد.
ناهمواريهاي اين شهرستان از دو قسمت کوهستاني و جلگه‌اي تشکيل شده است. قسمت کوهستاني آن دنباله کوههاي البرز شرقي است. نقاط کوهستاني آن از سوي شرق از طريق ارتفاعات پارک ملي گلستان به ارتفاعات بجنورد متصل مي‌گردد. قسمت جلگه‌اي تنها در مرکز و ضلع غربي، وسعت کمي دارند که بسيار حاصلخيز هستند.از روستاههاي مهم مينودشت دهستان القجر مي‌باشد. اين روستا خود از اجتماع چند روستا (محله) بوجود آمده است. يکي از محله‌هاي اصلي و قديمي آن محله ممشتي (ممشلي) مي‌باشد. اکثريت مردم القجر را مردم ترک زبان قزلباش تشکيل مي‌دهند.
يکي ديگر از مهمترين دهستانهاي شهرستان مينودشت ، دهستان دوزين مي‌باشد که در حدود 40 کيلومتري شهر مينودشت واقع شده است! اهالي دهستان دوزين اکثرا به زبان فارسي محلي صحبت مي‌کنند و شغل اغلب آنها کشت توتون و گندم مي‌باشد. يکي از روستاههاي مهم مينودشت از ديرباز، روستاي قلمي مي‌باشد که در 6 کيلومتري اين شهر در مسير جاده مينودشت - آزادشهر قرار گرفته است. در کنار اين روستا شهرک صنعتي مينودشت قراردارد. در اين روستا امامزاده اسحاق نيز وجود دارد که زايران از اطراف براي زيارت آن مي‌آيند. اين روستا داراي قو ميت هاي قزلباش (بومي ساکنين اصلي روستا)و از مهمترين خانواده‌هاي قزلباش ممشلي هستند. از جمله خانواده‌هاي اصلي و مهم اين روستا حاج عباس ممشلي و حاج موسي و جعفر ممشلي(ماله ها) مي‌باشند که در اين روستا سکني گزيدند. دليل نام گذاري قلمي در گذشته وجود ني زار در اين منطقه بوده است در مجاور اين روستا بلوچ ها (گرگيج آباد) و سيستاني ها (سنچولي آباد) وجود دارند.