اَليگودَرز نام شهري در شهرستان اليگودرز استان لرستان ايران است. ديرينگي شهر اليگودرز به بيش از 700 سال پيش مي‌رسد. گويش مردمان اين شهر لري بختياري است.اين شهر داراي مکان‌هاي تفريحي بسياري از جمله آبشار آب سفيد، آبشار چکان دهقادي و چشمه آساروسراب شامکان(در منطقه شولاباد) آبشار لوچ، رود حوضيان، رودخانه ماهيچال، طبيعت اشتران‌کوه، آبشار مبارک آباد، رودخانه مور زرين (در بخش ذلقي)، آبشار تيندر، غار تمندر، جنگل‌هاي بلوط و گردو (فقط مال رو است) و سرچشمه دورکو، گايکان، دره دورک، دشت لاله‌هاي واژگون، دره دايي، دره حيدر است.
صنايع دستي آن شامل هنرهاي سراميکي، قاليبافي، منبت کاري، سيم بافي، معرق‌کاري، گليم بافي و جاجيم بافي مي‌شود. اين شهر داراي منابع غني معادن سنگ (مرمر کبالت منيزيم گرانيت چيني کريستال سراميک و...) است.
ريشه نام
در وجه تسميه اليگودرز روايت‌هاي گوناگوني وجود دارد که از آن جمله، روايت ساکنان بومي شهر است. بر مبناي اين روايت، واژه اليگودرز، ترکيبي از واژه (آل) به معني خاندان و گودرز است. بر اين اساس مردم بومي شهر خود را به گودرز پهلوان (يکي از شخصيت‌هاي معروف شاهنامه) نسبت مي‌دهند که با گذشت زمان، ترکيب (آل گودرز) کم کم به اليگودرز تبديل شد.وجود طايفه بزرگ گودرزي در اين شهر، اين باور را تشديدکرده‌است.نشانه‌هاي تاريخي نيز نشان مي‌دهد که در محدوده شهر اليگودرز در حدود هفده قرن پيش از ميلاد، تمدن‌هايي وجود داشته‌است. البته در تپه‌هاي شمال غربي آثاري کشف شده‌است که به دوران پيش از اشکانيان و هخامنشيان تعلق دارد. برخي ديگر نيز وجه تسميه آن را از واژه آليورز(آل ورز)ورز= گندم سرخ دانسته‌اند. همچنين اين نام را آميزه‌اي از دو واژه اَل به معناي عقاب و گودرز دانسته‌اند.اکثر ساکنين اين شهر با مهاجرت به شهرهاي بزرگ کشور از جمله تهران، اصفهان و اراک، ترک وطن کرده و به علت مهاجر پذير بودن اين شهر، تعداد بسيار زيادي از لرهاي مناطق روستايي و عشايري در اين شهر تخته قاپو شده‌اند. (تخته قاپو به معناي يکجا نشيني است).اليگودرز از لحاظ کسرت تعداد روستا بعد از مشهد(قبل از تقسيم شدن به سه استان) دومين شهرستان کشور محسوب مي‌شود.در استان لرستان بزرگ‌ترين شهرستان از لحاظ وسعت حوزه شهراستان مي‌باشد.