جمعیت
جمعیت این شهر بر اساس سرشماری سال ۱۳۸۵ جمعیت آن (۶۵۰ خانوار) ۲٬۳۵۱نفر بوده‌است.
در قدیم
قدیمی ترین اثر تاریخ دار ندوشن منبر چوبی مسجد جامع است که مربوط به قرن ششم هجری است در کتب تاریخی یاد ندوشن در تاریخ یزد بکرات آمده است آل مظفر در شروع کار خود راه داری میبد وندوشن را برعهده داشتند و در دوران اتابکان یزد از شکارگاهای پر برکت ندوشن بارها نام بمیان آمده است وجود رباط خرگوشی که بنا به گفته ایرج افشار بزرگترین وخوش طرحترین رباط عهد شاه عباسی است نشان از اهمیت ندوشن و مسیر عبور آن در عهد مذکور را دارددر برخی از کتب تاریخی راه اصلی پارس به سمت سیستان از ابرقو ندوشن ومیبد می گذشته است. فرهنگ جغرافیایی ایران جلد ۱۰ در مورد ندوشن می‌نویسد: ده مرکزی دهستان ندوشن بخش خضرآباد شهرستان یزد است، در ۳۴۰۰۰ گزی شمال غربی خضرآباد در منطقه کوهستانی معتدل هوائی واقع است و ۱۹۷۴ نفر سکنه دارد. آبش از قنات، محصولش غلات، شغل اهالی زراعت و کرباس‌بافی است در گذشته‌های دور شغل مردم ندوشن عمدتا استخراج فلز و صنعتگری بوده است آثار وبقایای این امر در معادن باستانی مس وآهن ندوشن مشهود است ولی با تغییر صنعتی این مشاغل در ندوشن رنگ باخته است همچنین بدلیل مراتع مناسب عده‌ای از عشایر به مراتع ندوشن کوچ کرده وسپس در ندوشن سکنی گزیده اند.
آثار باستانی
ندوشن دارای آثار باستانی زیادی است، که می‌توان از منارجنبان ندوشن نام برد[نیازمند منبع]. سایرآثار تاریخی شهر ندوشن شامل: برج وباروهای اطراف شهر قلعه سفیده با قدمت افشاریه خانه قلعه ایها خانه کلانتری خانه استاد حیدری ها باقدمت ایلخانی مسجدجامع با قدمت 636قمری مسجد آمنه گل با سنگ نوشته 777هجری قمری مقبره شیخ زین الدین علی خاموش که به دست مولانا سلطان حسین نوشنی در عهد شاه عباسی بنا شده است امامزاده ماما نیک، معدن استخراج مس، باستانی تپه آسنگلان با خشت های معماری هخامنشی، آسیابهای آبی، دهها سنگ قبر با قدمت 800تا 400ساله، منبر چوبی مسجد جامع با قدمت قرن ششم هجری، دهها منزل مسکونی در بافت قدیم با قدمت ایلخانی تا پهلوی، رباط خرگوشی، حسینه سورک...