امام زاده حسن بن عبدالله از نوادگان امام موسي كاظم (ع) بوده كه در زمان خلافت سي و چهارمين خليفه عباسي تحت تعقيب قرار گرفته و به همراه تعداد زيادي از ياران و بستگانش از جمله امام زاده محمود اصلح كه مقبره اين بزرگوار نيز هم اكنون در شمال شهر امام حسن قرار دارد از راه دريا به بندر سي نيز پناه آورده ودر آنجا سكني مي گزينند . بعد ازمدتي پس از اطلاع يافتن عباسيان از حضور آن بزرگواران ،لشكري را به بندر سي نيز گسيل داشته و پس از محاصره شهر وطي يك درگيري امام زاده حسن و امام زاده محمود اصلح وتعداد ديگري از ياران و همراهان ايشان به شهادت مي رسند .بقعه و بارگاه امام زاده حسن كه هم اكنون بر بالاي تپه اي در مركز شهر امام حسن قرار دارد ونام اين بندر نيز برگرفته از نام همين امام زاده مي باشد از سنگ و ساروج ساخته شده و از لحاظ ساختماني و مهندسي شباهتهاي زيادي به بقعه دانيال نبي در شوش ، امام زاده عبدالمهيمن در محله امام زاده بوشهر ، بقعه سليمان بن علي در گناوه و بقعه مير محمدحنيفيه در جزيره خارگ دارد .در وسط اتاق ضريح اين بقعه و بالاي سر اين بزرگوار چوبي بسيار قديمي به طول بالغ بر 2متر از جنس صندل به صورت عمودي در زمين فرو رفته كه بر اساس روايات مرقد يكي از فرزندان آن حضرت مي باشد .در زير سقف گنبد نيز دو تكه چوب از همان جنس چوب اتاق ضريح به صورت ضربدري و جدا ازهم نصب گرديده كه از قرار معلوم به منظور جلوگيري از لرزش و ريزش بناي گنبد در اثر زلزله و يا بلاياي طبيعي ديگر بوده كه نشان از معماري دقيق و محاسبات فني و هندسي علمي آن روز گار بوده است .  بالاي درب ورودي حرم دوتكه سنگ و فيروزه بسيار قديمي كه گفته شده يكبار به سرقت رفته و پس از مدتي پيدا شده در ديوار گچي نصب شده است .گچبري و گچكاري داخل حرم و ساختمان گنبد متاسفانه طي ساليان دراز بر اثر مرمت و بازسازيهاي غير كارشناسانه تا حدود زيادي از بين رفته است .كار مرمت و بهسازي اين بقعه از سال 1386 از طرف هيئت امناء آن آغاز گرديده و تا كنون بالغ بر 160 ميليون ريال هزينه گرديده و ساخت ضريح فلزي آن در دست اقدام مي باشد .