حکیم قسیم بن ابراهیم بن منصور معروف بزرگمهر قائنی ( بوذر جمهر قاینی ) سیاستمدار ادیب و عارف و شاعر اواخر قرن چهارم و اوایل قرن پنجم هجری قمری است که در دربار سلطان مسعود غزنوی خدمت می کرده است . وی به زبان فارسی و عربی سخن می گفته و از وی اشعار و قصیده هایی به جای مانده که قصیده بهاریه او از شهرت خاصی بر خوردار است . بوذر جمهر بعد از مرگ سلطان محمود تا زمان فروپاشی حکومت غزنویان در دربار سلطان مسعود غزنوی به سر برد و در اواخر حکومت غزنویان از غزنه که پایتخت بود به قاین آمد و پس از مدتی در گذشت . مقبره حکیم بوذر جمهر در فاصله چهار کیلومتری جنوب غربی شهر قائنات و در دامنه کوهی موسوم به کوه ابوذر ( بزرگمهر ) قرار دارد . بنای مقبره از بنا های قرن ششم و هفتم هجری است به فرم چلیپایی و با معماریی بسیار زیبا ساخته شده است . مصالح اصلی در ساخت بنا سنگ گچ و آجر است .
درخت بنه 700 ساله ای نیز در کنار این مقبره وجود دارد که به زیبایی اثر افزوده است .
بقعه آن چهار ایوانی است و گنبد بر فراز این ایوان ها استوار شده . نوادگان بزرگمهر ، خانواده « نوری ابوذری » هستند که هم اکنون اکثرا ساکن همین شهر می ‌باشند . پسوند خانوادگی « ابوذری » متعلق به این خانواده و برگرفته از نام بوذر جمهر می ‌باشد .
بزرگان این خانواده در حدود یکصد سال قبل به منطقه‌ ای در مجاورت قاین مهاجرت کردند که هم اکنون روستای اکبریه در آنجا پدید آمده است . دلایل و اسناد محکمی در پیشینه تاریخی این خانواده وجود دارد .